Op zoek naar informatie bij dit plaatje van Nieuwendam, uit de crisisjaren gezien de vele opgelegde zeeschepen naar ik vermoed, vond ik onderstaand artikel wat verder commentaar van mij overbodig maakt.
gr. Harry
Verliefde stelletjes in het vooronder
Meer dan dertig jaar verzorgde het Nieuwendammerbootje een dienstregeling tussen de haven van Nieuwendam en steiger 1 achter het Centraal Station. Het vervoerde Noord-Amsterdamse arbeiders naar hun werk en recreanten naar het Vliegenbos. Sinds een paar jaar kunnen liefhebbers tijdens de zomermaanden op zondag met het bootje mee voor een pleziertocht.
Terwijl de golven van het IJ zachtjes voortkabbelen, is het op het Nieuwendammerbootje een drukte van jewelste. Tientallen mensen zoeken op deze zonnige zondagmiddag met kopje koffie en gevulde koek een plaatsje op een van de banken op het stalen bovendek. Van hier af hebben ze een goed zicht op de plekken die het bootje aan doet. Na de afvaart van steiger 9 achter het Centraal Station volgen eerst de nieuwbouwhuizen van het Java-eiland en het KNSM-eiland. Naast de aanlegplaats van het Sporeneiland, de derde halte, zien we de beroemde drijvende eilanden van anti-rookmagiër Robert Jasper Grootveld. Het bootje zet nu koers naar de overkant van het IJ, waar het terras van café 't Sluisje lonkt. Ook voor wie Akzo Nobel (sinds 1 augustus 2004 Albemarle Catalysts Company BV geheten) eens van een heel andere kant wil bekijken, is dit tochtje een must.
Van 1927 tot 1961 verzorgt het Nieuwendammerbootje het transport tussen Nieuwendam en het Centraal Station. Soortgelijke bootjes brengen bewoners van Schellingwoude en Tuindorp Oostzaan naar de stad. Vanuit de stad gezien is het laatste deel van de Nieuwendamse route hetzelfde als heden-ten-dage: door het Nieuwendammer kanaal langs de chemische fabriek Ketjen (nu Albemarle Catalysts Company BV en daarvoor Akzo Nobel Catalysts BV) naar 't Sluisje.
De overtocht duurt in die tijd ongeveer twintig minuten. Vertraging komt zelden voor. Als het mist, vaart de kapitein op het kompas en in strenge winters wordt een ijsbreker op de boeg bevestigd. Een groot deel van de arbeiders van Nieuwendam gebruikt het bootje voor woon-werkverkeer.
Heen is Ketjen de eerste stop. Bij de halte van de Boorstraat gaan de werknemers van Stork, Draka en Kromhout van boord. De rest van de passagiers wordt afgezet bij steiger 1 achter het Centraal Station.
Een kaartje voor de overtocht kost in de jaren dertig van de vorige eeuw elf cent. Het Nieuwendammerbootje is in die periode het polshorloge van Nieuwendam, beschrijft W.G. de Brabander. Kinderen die 's avonds buiten willen spelen, moeten van hun ouders het aantal bootjes tellen. Bij het fluitsignaal van het afgesproken bootje moeten ze binnen komen.
Op zomerse zondagen zit het bootje dan al vol met recreanten uit de stad, die gaan uitwaaien in het Vliegenbos. Het vooronder is een favoriet plekje voor verliefde stelletjes. Het laatste bootje vertrekt om tien over twaalf 's nachts. Jongeren die net te laat arriveren bij steiger 1 kunnen er echter op rekenen dat de kapitein altijd nog even terugvaart als hij ze hoort roepen.
Met de opening van de IJtunnel in 1968 vervalt de noodzaak van een lijndienst. De bootjes worden verkocht aan een pleziervisser. Gelukkig besluit het Openbaar Vervoer Museum begin jaren negentig twee bootjes terug te kopen en op te knappen. De vrijwilligers van het museum verzorgen samen met het Gemeentevervoerbedrijf het onderhoud; voormalige veerbootkapiteins staan aan het roer van de bootjes.
Met dank aan het Amsterdams Openbaar Vervoer Museum en 'Amsterdam aan de overkant van het IJ. Nieuwendam, van mensen en bedrijven die voorbij gingen, gebleven en gekomen zijn'
https://noord.asp4all.nl/smartsite.dws?id=3410#bk_4