Inderdaad, die zakjes met graan daar speelden mijn neefje en ik ook mee. Aan boord was een hele vloot aan in de winter zelfgemaakte houten scheepjes en sleepboten. Alles keurig gelakt. Voor de los gestorte lading gebruikten we spliterwten, een hele bus vol. Wel werd er streng op toegezien dat niet de hele roef vol met die dingen kwam te liggen. Uit de ruim voorziene provisiekast gebruikten we nog afgesloten pakjes maizena, macaroni en dat soort zaken om sluizen van te bouwen. Om de schepen te lossen hadden we een mecanokraan. In de zomer voetballen op het eiland bij Seilles waar kalksteen werd geladen, of in het ruim. Als 's avonds de matrozen en schippers gingen voetballen was ik een van de ballenjongens die achter een ver weg getrapte bal aan mocht. Wat ik ook reuze interessant vond was kijken naar het lossen vanuit mijn bed. Dat kon mooi want de spits van mijn oom en tante had een roefje voor de stuurhut, en aangezien mijn neefje en ik in het bovenbed sliepen kon ik mooi door het patrijspoortje naar het lossen kijken. Als de losploeg na gedane arbeid in de stuurhut kwam voor een borrel waren de schuine bakken meestal niet van de lucht. Begrijpen deed ik ze meestal niet en thuis werd het niet op prijs gesteld dat ik ze navertelde...
Bij m'n ene oom en tante mocht ik wel met de roeiboot spelen, een zware geklonken ijzeren vlet die ze mij later hebben gegeven toen ze op 'plastic' overgingen, bij de andere oom en tante werd de roeiboot zelden gebruikt en zeker niet om te spelen. Die stond keurig in de lijnolie op de roef en werd hoofdzakelijk gebruikt om er tijdelijk lege melkflessen in op te slaan.
Zwemmen in de Maas voor de sluizen, of 's avonds als je bijtijds lag. De houten ruimtrap in het water en je had een vlot.
Greet heeft wel wat losgemaakt, maar foto's uit die tijd heb ik niet. Wel van later, met mijn eigen toestel, toen was ik inmiddels heel wat ouder en mocht ik meehelpen. Met het lege schip een draadje vast zetten, aan de wal springen om de draad weg te brengen, of met de zwierboom. Bolders in het vet zetten en een beetje verven. Steken en roestbikken, roest in je ogen... Veiligheidsbril...???
Ach zo maar wat herinneringen, zal iedereen wel bekend in de oren klinken.
gr. Harry
spelevaren in Vilvoorde...
op een gegeven moment besef je dat er twee soorten mensen zijn... Je mag even varen met de boot van de buurman en nodigt zijn dochter gelijk mee uit...
wat wel weer vervelend was dat zij beter wrikken kon dan ik, maar ja, een kleinigheidje houd je toch...
Wel een mooie vakantie gehad.