SCHEEPVAART FORUM

k-k schreef: ↑04 jun 2019 13:03 De binnenste is de Olst. De buitenste Ameland, Voorne of Vlieland. Gr. Klaas. En nu we toch de Olst noemen hieronder een bunkerreisje van haar Hoek van Holland, geschreven door Harm Jager. Gr. Klaas.
Prachtig verhaal,alleen jammer dat het zo verpest wordt door die smerige reclame
mvrgr van een oud VT-er Hemme Hoveling
“Mooi weer vandaag “,zei Fons

In mijn jonge jaren, ik was 28 jaar oud, ben ik als controleur bij BPHM in dienst gekomen, dat was in 1956,, Dat is een machtig mooie tijd geweest en ik heb daar leuke dingen meegemaakt. Ik werd aangenomen als controleur en mijn werk bestond daaruit dat ik de partijen stook- en dieselolie moest berekenen en controleren voor de aflevering van brandstof aan zeeschepen Ook bij de aflevering moest je de berekeningen maken en controleren, dat ging toen nog volgens scheepsmetingen en dat was een hoop rekenwerk. En rekenmachientjes bestonden toen nog niet. Alles in je zakboekje uitrekenen, controleren met de 9 proef, en je zakboekje bewaren voor eventuele latere controle als je toch misschien een foutje had gemaakt. Je maakte de douaneverklaring en de afleveringspapieren. Wij leverden die brandstof (stookolie) aan zogenaamde droge vrachtschepen, aan tankers en ook aan passagiersschepen. Dat was nog net in de tijd dat stoomschepen zware stookolie bunkerden en schepen met dieselmotoren dieselolie gebruikten.
Niet lang daarna begon het tijdperk van de zware stookolie ook voor motorschepen.
We voeren meestal met de aan de installatie geladen schepen mee want vervoer hadden we niet veel . Ik had wel een klein motorfietsje, een Sparta, maar als ik daarmee naar mijn werk ging werd dat niet vergoed. Officieel mocht dat ook niet, want er was al eens een ongeluk gebeurd en we mochten eigenlijk alleen maar gebruik maken van maatschappij-wagens en het openbaar vervoer. Maar dat mocht alleen maar als het niet anders kon, want de maatschappij was zeer zuinig. Als ik ‘s morgens van Centraalstation Rotterdam met de trein naar Hoek van Holland ging nam ik een retourkaartje, maar als ik op de terugweg in Vlaardingen uitstapte voor bijvoorbeeld beladingen bij Shell Vlaardingen, moest ik aan het loket het teveel betaalde terugvorderen. Dat ging dan om een kwartje. Toen ik op een morgen in maart 1957 naar Hoek van Holland moest voor een bunkering van de Duke of York, was het behoorlijk stormachtig. Praktisch al ons bunkerwerk werd met schepen van de VT vervoerd en het ss “Olst” was er daar een van. Ik woonde vlakbij Schiemond en als de “Olst” naar Hoek van Holland moest dan werd ik daar opgehaald, ik voer dan mee, dat scheelde weer een treinkaartje naar Hoek van Holland. Dat opstappen moest snel gebeuren want we mochten natuurlijk niet het gemeentesteiger te lang bezet houden. Zaak was dus dat je klaar stond wanneer de “Olst” aan kwam varen, Fons Boon, die de schipper was, stak dan voorzichtig de voorsteven tot bij de steiger en ach, we waren nog jong en lenig in die dagen, dan wipte je aan boord. Het was meestal nogal vroeg in de morgen en als ik Fons een goede morgen had gewenst verdween ik meestal in de machinekamer van de “Olst”, daar was het lekker warm, en je kon daar heerlijk op een paar balen poetskatoen nog even wat slaap inhalen. Meestal lag de machinist daar ook. De reis naar Hoek v Holland duurde toch altijd wel ongeveer een uur en drie kwartier. Omdat het weer echter niet te best was bleef ik boven en ging bij Fons in de stuurhut zitten. Varen is een mooi beroep en er was onderweg altijd wel wat te zien. Je passeerde eerst de oude werf van Bart Wilton, dan langs de gebouwen van Hoboken, langs het haventje met de waterboten van Hatenboer, aan de overkant passeerde je de monding van de Waalhaven, de RDM met de Dokhaven, daar lag toen de “Nieuw Amsterdam“ nog wel eens, (wat was dat toch een prachtschip), aan de zelfde kant van de rivier kwam je dan voorbij het quarantaine station en aan de goede wal voer je voorbij de IJsselhaven, de Lekhaven, Keilehaven en de Merwehavens, en op de hele rivier wemelde het van de schepen. Binnenvaartschepen en zeeschepen zover als je kon kijken. Tjalken voeren voorbij onder zeil, kortom je kwam altijd ogen te kort. Zoals gezegd waaide het stevig, we gingen voor stroom want het was van ebbe, en we stormden letterlijk naar Hoek van Holland toe. We moesten die dag de “Duke of York“ bunkeren met een kwaliteit olie die in die tijd bij de BP, MMF heette, Medium Marine fueloil met een viscositeit van 1000 seconds maximaal. Bij de Fruitpier in Hoek van Holland aangekomen moest de “Olst” opdraaien om tegen de vrij felle stroming op te varen en langszij de “Duke of York” te komen. Als ik nou met de trein was gegaan, dan had ik een draad aan kunnen pakken en dan was het afmeren verder een fluitje van een cent geweest. Maar ja, we hadden een treinkaartje bespaard en ik was er dus niet. Fons Boon probeerde de “Olst” in het rond te krijgen, hij zette de beer bij, dat had iets te maken met meer stoom, geloof ik, we slingerden zo hard dat alles wat aan dek niet vast gebonden was overboord dreigde te slaan, langzaam ging het schip in de rondte, maar het was toch bijna aan het eind van de Noorder pier voordat we helemaal rond waren. Het viel mij op dat Fons stond te zingen, ik vond dat opvallend want we moesten tegen stroom in een heel eind terugvaren. Ik luisterde en hoorde toen tot mijn verbijstering dat hij zachtjes voor zich zelf stond te vloeken. Maar Fons was een Belg en hij vloekte heel muzikaal in het Frans. Het klonk een beetje als “nondeju dejuu dejuu” , en het klonk goed. Het duurde toch tegen stroom in een uur voordat we weer bij de “Duke of York” langszij waren. Ik meldde ons aan bij de Chief engineer, er werd aangekoppeld, dat was op de Duke een rotjob, We moesten de slang met aankoppeling eerst door een patrijspoort wringen. Toen dat gebeurt was begonnen we te pompen. Ik liet me op de “Olst”, die op het zeetje behoorlijk lag te deinen, aan dek zakken en liep naar achter om in het bemanningsverblijf de papieren in orde te maken. Ik was blij dat ik binnen was want intussen was het echt wel hard gaan stormen en bovendien was ik bekaf. Fons stond een boterhammetje te componeren, twee sneden witbrood, een dikke laag boter erop en een stuk worst. Hij stond weer zachtjes te zingen. Ik luisterde wat hij nu weer te zeggen had, maar hij stond nu echt te zingen. Hij keek toe hoe ik de bunkerpapieren in orde maakte, ik had door het slingeren van de “Olst” de grootste moeite om mijn schrijfwerk te doen . Fons schonk een kop koffie voor me in. Het waaide buiten zo hard dat ik die kop koffie moest vast houden om hem niet van de tafel af te laten donderen. ”Moet je ook een boterham” zei Fons, “Nee, zei ik “laat maar”. “Oké” zei Fons, “Wat een mooi weer vandaag!“………….. Waar gebeurd!

Harm Jager