..foto..
Een hele bekende bestemming was ooit Londen.Maar alles is daar veranderd , de meeste pakhuizen hebben een woonbestemming gekregen en er is zelfs een vliegveld aangelegd.In sommige engelse films zie je het terug als dure appartementen b.v. die mooie scene met John Cleese in A fish called Wanda.
Bij deze de Tower Bridge zoals hij was grauw onder invloed van de Smog .Tegenwoordig staat hij er kleurig en opgepoetst bij.
London River
-
compass
Heerlijke plaatjes mannen; het is net alsof ik weer mijn eerste reisjes bij Beck maak. 
Wat mij betreft; véél méér.
Over dat op de boeien liggen aan de Thames heb ik nog een leuke anecdote; weliswaar niet zelf meegemaakt maar uit zéér betrouwbare bron dus boven alle twijfel verheven
Het gebeurde bij Beck vaak dat er op de boeien gemeerd moest worden en volgens de geldende kustvaartnormen in het algemeen en die bij Beck in het bijzonder moest je dan verder maar zien dat je aan de wal kwam Van Rederij- of Agents zijde werd niets geregeld. Er stonden weliswaar wat regels daaromtrent in "het bondsboekje" maar die waren, zeker bij Beck, zo rekbaar als een condoom en dus nooit van toepassing. 
Zo gebeurde het dus ook dat er op een Beck-schip met algemene stemmen besloten werd om het werkbootje tot passagiersbarkas te bombarderen en zorgvuldige afspraken te maken over vertrek- en terugkeer tijden.
Het vertrek was uiteraard geen enkel probleem en in tegenstelling tot in andere landen had hier óók aan die terugkeertijden redelijk de hand kunnen worden gehouden door de streng geregelementeerde sluitingstijd van de pubs ware het niet ....
Het werd later en later en nog steeds zag de "ferryman" zijn klanten niet opdagen. Nét op het moment dat hij overwoog om het bijltje er bij neer te gooien werd zijn aandacht getrokken door véél beweging en herrie aan de wal. Daar waren de stappers dan toch nog. Maar het waren er een paar meer dan hij aan de wal gebracht had dus kennelijk was er iets gaande.
Ondanks alle goede voornemens en beloften hadden de heren stappers een min of meer geslaagde poging in het werk gesteld om het tóch nog even een paar uurtjes en promiles later te maken en zich daartoe laten verwijzen naar een zgn. private-club wat dus, gebruik makend van een maas in de Engelse wetgeving, een mogelijkheid bood om tegen betaling van een paar pond of zelf shillings "memberships fee" de gevreesde sluitingstijden te omzeilen.
Dat zou natuurlijk een prima oplossing geweest zijn maar in hun enthousiasme hadden de stappers even niet in de gaten gehad dat de door hen geselecteerde gelegenheid redelijk exclusief was en het motto "gentlemen only" niet alleen op de deur van een pisbak stond! Een Homo-tent dus! Maar ze hadden zich geen zeeman meer kunnen noemen als ze daar niet op een tactische wijze mee waren omgesprongen.
Zonder er gras over te laten groeien werden er rondjes gegeven én geconsumeerd en de "locals" kregen dan ook al spoedig de indruk dat er wel "méér in zat". Een en ander werd door de stappers uiteraard bevestigd nog ontkend aangezien een direkte stellingname de goede betrekkingen én het aantal gratis rondjes in het gedrang had kunnen brengen.
Maar al snel begon het toch ook een beetje tot hun redelijk benevelde hersenen door te dringen dat ze de "Ferryman" ook niet veel langer meer konden laten wachten aangezien ze anders wel eens op borstcrawl of de schoolslag aangewezen konden zijn.
Toen ze hun bedoeling om naar boord te gaan duidelijk maakten werd hiertegen natuurlijk door de "locals" luidkeels geprotesteerd; die koesterden nog steeds de illusie "tot op de bodem" te kunnen gaan terwijl de stappers het consumeren van een paar gratis rondjes eigenlijk wel "diepgaand" genoeg vonden.
Goede raad was duur maar ook daarvoor heeft Jan de Zeeman wel een fonds om aan te spreken. Een paar van de "locals" werd uitgenodigd om mee aan boord te gaan om daar de feestelijkheden voort te zetten en dat leek iedereen een goed compromis en de "locals" die een "niet" getrokken hadden toonden zich, naar Engelse traditie, een sportief verliezer.
Dus zo gezegd, zo gedaan en op naar de "landing stage"
Daar aangekomen zag men het bootje al lossteken en na enig wachten en met wat passen en meten kon iedereen aan boord genomen worden.
Onderweg op de stikdonkere Thames kwam één van de stappers met de sugestie om een kijkje te gaan nemen op een paar van de daar zo overvloedig gemeerde barges omdat "de privacy daar toch beter gewaarborgd was"
. Dit werd uiteraard door de "locals" met kreetjes van verrukking geaccepteerd. 
Langszij de barges gekomen wisten ze in hun haast niet hoe snel ze op de barges moesten komen om de rente van hun investeringen te kunnen incasseren en tevens wisten de stappers niet hoe snel ze weg moesten roeien om uit de gevarenzone te raken. De (g)ijle kreetjes vanaf de barges hebben nog lang nageklonken in het nachtelijk duister en pas tegen de vroege ochtend zijn de "locals" door de Rivierpolitie bevrijd.
Groeten,
Bert de Boer
Wat mij betreft; véél méér.
Over dat op de boeien liggen aan de Thames heb ik nog een leuke anecdote; weliswaar niet zelf meegemaakt maar uit zéér betrouwbare bron dus boven alle twijfel verheven
Het gebeurde bij Beck vaak dat er op de boeien gemeerd moest worden en volgens de geldende kustvaartnormen in het algemeen en die bij Beck in het bijzonder moest je dan verder maar zien dat je aan de wal kwam
Van Rederij- of Agents zijde werd niets geregeld. Er stonden weliswaar wat regels daaromtrent in "het bondsboekje" maar die waren, zeker bij Beck, zo rekbaar als een condoom en dus nooit van toepassing. Zo gebeurde het dus ook dat er op een Beck-schip met algemene stemmen besloten werd om het werkbootje tot passagiersbarkas te bombarderen en zorgvuldige afspraken te maken over vertrek- en terugkeer tijden.
Het vertrek was uiteraard geen enkel probleem en in tegenstelling tot in andere landen had hier óók aan die terugkeertijden redelijk de hand kunnen worden gehouden door de streng geregelementeerde sluitingstijd van de pubs ware het niet ....
Het werd later en later en nog steeds zag de "ferryman" zijn klanten niet opdagen. Nét op het moment dat hij overwoog om het bijltje er bij neer te gooien werd zijn aandacht getrokken door véél beweging en herrie aan de wal. Daar waren de stappers dan toch nog. Maar het waren er een paar meer dan hij aan de wal gebracht had dus kennelijk was er iets gaande.
Ondanks alle goede voornemens en beloften hadden de heren stappers een min of meer geslaagde poging in het werk gesteld om het tóch nog even een paar uurtjes en promiles later te maken en zich daartoe laten verwijzen naar een zgn. private-club wat dus, gebruik makend van een maas in de Engelse wetgeving, een mogelijkheid bood om tegen betaling van een paar pond of zelf shillings "memberships fee" de gevreesde sluitingstijden te omzeilen.
Dat zou natuurlijk een prima oplossing geweest zijn maar in hun enthousiasme hadden de stappers even niet in de gaten gehad dat de door hen geselecteerde gelegenheid redelijk exclusief was en het motto "gentlemen only" niet alleen op de deur van een pisbak stond! Een Homo-tent dus! Maar ze hadden zich geen zeeman meer kunnen noemen als ze daar niet op een tactische wijze mee waren omgesprongen.
Zonder er gras over te laten groeien werden er rondjes gegeven én geconsumeerd en de "locals" kregen dan ook al spoedig de indruk dat er wel "méér in zat". Een en ander werd door de stappers uiteraard bevestigd nog ontkend aangezien een direkte stellingname de goede betrekkingen én het aantal gratis rondjes in het gedrang had kunnen brengen.
Maar al snel begon het toch ook een beetje tot hun redelijk benevelde hersenen door te dringen dat ze de "Ferryman" ook niet veel langer meer konden laten wachten aangezien ze anders wel eens op borstcrawl of de schoolslag aangewezen konden zijn.
Toen ze hun bedoeling om naar boord te gaan duidelijk maakten werd hiertegen natuurlijk door de "locals" luidkeels geprotesteerd; die koesterden nog steeds de illusie "tot op de bodem" te kunnen gaan terwijl de stappers het consumeren van een paar gratis rondjes eigenlijk wel "diepgaand" genoeg vonden.
Goede raad was duur maar ook daarvoor heeft Jan de Zeeman wel een fonds om aan te spreken. Een paar van de "locals" werd uitgenodigd om mee aan boord te gaan om daar de feestelijkheden voort te zetten en dat leek iedereen een goed compromis en de "locals" die een "niet" getrokken hadden toonden zich, naar Engelse traditie, een sportief verliezer.
Dus zo gezegd, zo gedaan en op naar de "landing stage"
Daar aangekomen zag men het bootje al lossteken en na enig wachten en met wat passen en meten kon iedereen aan boord genomen worden.
Onderweg op de stikdonkere Thames kwam één van de stappers met de sugestie om een kijkje te gaan nemen op een paar van de daar zo overvloedig gemeerde barges omdat "de privacy daar toch beter gewaarborgd was"
. Dit werd uiteraard door de "locals" met kreetjes van verrukking geaccepteerd. Langszij de barges gekomen wisten ze in hun haast niet hoe snel ze op de barges moesten komen om de rente van hun investeringen te kunnen incasseren en tevens wisten de stappers niet hoe snel ze weg moesten roeien om uit de gevarenzone te raken. De (g)ijle kreetjes vanaf de barges hebben nog lang nageklonken in het nachtelijk duister en pas tegen de vroege ochtend zijn de "locals" door de Rivierpolitie bevrijd. Groeten,
Bert de Boer
Als ex bewoner van zowel Gaastmeer als Heeg kan ik niet om de palingaken heen die van daar uit op Londen voeren.Ze hadden hier in de Pool hun vaste ligplaats.In het midden van de foto ligt de mastloze Maria daarnaast de Stad Workum,wel met mast en daarnaast aan de binnenkant de motorboot Thames.Dit is eind 20 er begin 30 er jaren.Ietsje stroomafwaarts lagen de Batavierschepen van Muller,er ligt er een aan de wal.De paling werd in noord-nederland en ook Denemarken ingekocht en op deze plek verhandeld.Tot in die tijd was er nog een die volledig op de zeilen voer en eentje met een 44 pk kromhout.De eerste de"Heeg " en de tweede de Korneliske Ykes.
-
Evert Sikkema
- Berichten: 3526
- Lid geworden op: 31 dec 2004 08:19
- Locatie: Noord Holland
Goeiemorgen Jan,
Je schreef gisteren o.a:
groeten
Evert Sikkema
Je schreef gisteren o.a:
Ik heb daar jaren geleden een boek over gelezen. Als ik me nog goed herinner hebben die palingaken nooit havengeld hoeven te betalen omdat ze met de verkoop van paling een paar honderd jaar geleden Londen, in een moeilijke tijd, van voedsel hadden voorzien.Als ex bewoner van zowel Gaastmeer als Heeg kan ik niet om de palingaken heen die van daar uit op Londen voeren.Ze hadden hier in de Pool hun vaste ligplaats.In het midden van de foto ligt de mastloze Maria enz.
groeten
Evert Sikkema
-
Paul de Haan
Mooie foto van Jan Stolp, genomen in de Thames monding met uitzicht
op the Shivering Sands Towers, de forten werden in de tweede wereldoorlog gebouwd als middel tegen binnenkomende Duitse vliegtuigen.
Waren bemand tot in de 50 er jaren, daarna verlaten en in de midzestiger jaren
herontdekt door radiopiraten die er commerciele radio zenders op begonnen. 1 vd forten is onderdeel anno 2005 van een restoratie project.
Meer over de zendpiraten op deze forten is te zien op
https://www.marinebroadcasters.tk
zie indexpagina sectie Seafortbased radio stations
Paul de Haan
op the Shivering Sands Towers, de forten werden in de tweede wereldoorlog gebouwd als middel tegen binnenkomende Duitse vliegtuigen.
Waren bemand tot in de 50 er jaren, daarna verlaten en in de midzestiger jaren
herontdekt door radiopiraten die er commerciele radio zenders op begonnen. 1 vd forten is onderdeel anno 2005 van een restoratie project.
Meer over de zendpiraten op deze forten is te zien op
https://www.marinebroadcasters.tk
zie indexpagina sectie Seafortbased radio stations
Paul de Haan
De Will is toch wel een byzonder schip.Het behoort tot een serie van 4 destijds voor Everard gebouwd van staal bij Fellowes,Great Yarmouth in 1925 en 26.N.l de Alf-,Ethel-,Fred- en de Will Everard.
97.6 X 23.1 X 9.6.Ze konden 300 ton laden en een zeil opp. van 5,600 square feet dat is zo'n ruim 500 m2
Eerst voeren ze met 4 man later met 3.
In 1950 kwam er een motor in maar het zeil bleef erbij.In 1966 verkocht en vernoemd in Will.
De Ethel ging verloren bij de evacuatie van Duinkerken ,de Fred werd verbouwd tot motorcoaster en de Alf ook.
De Thalatta was van R & W Paul uit Ipswich Gebouwd in Harwich in 1906.
Ze liggen voor het bedrijf van Paul.Zie ook Havens van toen onderaan pagina 4.
Overigens zijn in Nederland ook diverse Thames /coastingbarges gebouwd voor Engeland allemaal in staal uiteraard.
Op de foto hierboven varen ze niet meer vracht maar charteren.
97.6 X 23.1 X 9.6.Ze konden 300 ton laden en een zeil opp. van 5,600 square feet dat is zo'n ruim 500 m2
Eerst voeren ze met 4 man later met 3.
In 1950 kwam er een motor in maar het zeil bleef erbij.In 1966 verkocht en vernoemd in Will.
De Ethel ging verloren bij de evacuatie van Duinkerken ,de Fred werd verbouwd tot motorcoaster en de Alf ook.
De Thalatta was van R & W Paul uit Ipswich Gebouwd in Harwich in 1906.
Ze liggen voor het bedrijf van Paul.Zie ook Havens van toen onderaan pagina 4.
Overigens zijn in Nederland ook diverse Thames /coastingbarges gebouwd voor Engeland allemaal in staal uiteraard.
Op de foto hierboven varen ze niet meer vracht maar charteren.
-
George Robinson
- Berichten: 1199
- Lid geworden op: 24 nov 2006 08:20
- Locatie: HULL U.K.
- Contacteer:
-
George Robinson
- Berichten: 1199
- Lid geworden op: 24 nov 2006 08:20
- Locatie: HULL U.K.
- Contacteer:
