Re: Waar was dit?
Geplaatst: 10 nov 2017 12:07
De laatste brug voor Hellevoetsluis.
Auw!! hier wordt aan een litteken getrokken!
Ik had deze brug ooit moeten zien maar zover is het nooit gekomen.
Ik weet niet meer precies het jaar, maar ik denk dat het 1965 was.
Mijn vader kende het Voornse kanaal, maar was daar al jaren niet meer geweest en wij, zijn zonen, nog nooit.
Omdat we wisten dat dit kanaal op termijn gesloten zou worden, wilde pa daar toch nog een keer doorheen. Dus toen we met cement naar Hellevoetsluis moesten zag pa, al was het een beetje om, toch een mooie kans dit kanaal nog eens te (laten) zien.
Alles ging goed tot we in de sluis lagen en de sluismeester met z'n boekje over de muur kwam lopen om te vragen met hoeveel ton van wat, we van waar naar waar wilden. Toen de bestemming Hellevoetsluis viel, keek de man ons heel verbaasd aan. Het was, komende van Lixhe ook niet de kortste weg. Dus pa begon te verklaren dat het ook een ophalen van herinneringen was en dat hij het kanaal nog een keer wilde zien.
Waarop de sluismeester vertelde dat we dan toch echt te laat waren. Er lag sinds kort en dam in het kanaal en de doorgaande vaart was niet meer mogelijk.
En ja van daar via het Spui en Haringvliet naar Hellevoetsluis, is nog een heel eindje. Maar goed een ervaring en een mooi verhaal rijker lagen we toch voor donker nog in de werkhaven bij de Haringvlietsluizen in aanbouw.
Auw!! hier wordt aan een litteken getrokken!
Ik had deze brug ooit moeten zien maar zover is het nooit gekomen.
Ik weet niet meer precies het jaar, maar ik denk dat het 1965 was.
Mijn vader kende het Voornse kanaal, maar was daar al jaren niet meer geweest en wij, zijn zonen, nog nooit.
Omdat we wisten dat dit kanaal op termijn gesloten zou worden, wilde pa daar toch nog een keer doorheen. Dus toen we met cement naar Hellevoetsluis moesten zag pa, al was het een beetje om, toch een mooie kans dit kanaal nog eens te (laten) zien.
Alles ging goed tot we in de sluis lagen en de sluismeester met z'n boekje over de muur kwam lopen om te vragen met hoeveel ton van wat, we van waar naar waar wilden. Toen de bestemming Hellevoetsluis viel, keek de man ons heel verbaasd aan. Het was, komende van Lixhe ook niet de kortste weg. Dus pa begon te verklaren dat het ook een ophalen van herinneringen was en dat hij het kanaal nog een keer wilde zien.
Waarop de sluismeester vertelde dat we dan toch echt te laat waren. Er lag sinds kort en dam in het kanaal en de doorgaande vaart was niet meer mogelijk.
En ja van daar via het Spui en Haringvliet naar Hellevoetsluis, is nog een heel eindje. Maar goed een ervaring en een mooi verhaal rijker lagen we toch voor donker nog in de werkhaven bij de Haringvlietsluizen in aanbouw.