Haniel Reederei.

ronnie
Berichten: 189
Lid geworden op: 19 feb 2005 15:30
Locatie: Cuijk

Re: Haniel Reederei.

Bericht door ronnie »

De laatste aanwinst van Imperial.
Sinds gister vaart de Lehkering 12 als HERKULES XI door het leven

Afbeelding

Afbeelding
maarpol
Berichten: 7267
Lid geworden op: 05 mar 2006 20:53
Locatie: Noorwegen

Re: Haniel Reederei.

Bericht door maarpol »

Ik vond dit altijd mooie en imponeerende scheepen deze Sattelschleppers. Mooi design en met een sleep er achter spesiaal

Afbeelding
Groeten Martin

Roest rust nooit.
ronnie
Berichten: 189
Lid geworden op: 19 feb 2005 15:30
Locatie: Cuijk

Re: Haniel Reederei.

Bericht door ronnie »

Wilt er nog iemand foto's van de Herkules 3 en 4 maken?
Doe het voor November, want de boten en 12 bakken gaan naar zuid Amerika om daar voor de firma te varen.
Nu ligt de Herkules 3 bij Kooyman en wordt aan iedere kant met 1,90 mtr verbreed.
Dit worden brandstoftank.
Daar ligt niet achter ieder bocht een bunkerboot :)

Gr Ronnie
ronnie
Berichten: 189
Lid geworden op: 19 feb 2005 15:30
Locatie: Cuijk

Re: Haniel Reederei.

Bericht door ronnie »

Dit bericht op internet gevonde.

https://wochenblatt.cc/nachrichten/deuts ... eren/18618

Binnenkort gaat het spul op transport met Dockwise.

Gr Ronnie
ronnie
Berichten: 189
Lid geworden op: 19 feb 2005 15:30
Locatie: Cuijk

Re: Haniel Reederei.

Bericht door ronnie »

De ex Veerhaven II vaart als Herkules V in het rondte.
Wie plaats de eerste foto? :)
Ik niet.
ronnie
Berichten: 189
Lid geworden op: 19 feb 2005 15:30
Locatie: Cuijk

Re: Haniel Reederei.

Bericht door ronnie »

Vanaf woensdag de Rhenus Schub 1 als Herkules VIII op de Rijn actief.
Robert Delhaye
Berichten: 439
Lid geworden op: 05 jul 2011 12:07
Locatie: London SW1, UK

Re: Haniel Reederei.

Bericht door Robert Delhaye »

De "Franz Haniel 11", gebouwd in 1966, was de eerste duwboot van de rederij Haniel. Deze rederij was in de 19e eeuw een der allereersten met sleepschepen en sleepboten. Om nu onverklaarbare redenen waren ze in de 20e eeuw vrij laat met de duwvaart. Aan geldgebrek lag dat niet, want de firma had genoeg inkomsten, ze hadden toen al, en nu nog bedrijven in van alles en nog wat.

De Duitser Karl Gerhard Strack werkte niet alleen jarenlang voor de Haniel Reederei, veel van z'n familieleden (vader, opa's, ooms) werkten voor deze rederij. Laten we Karl Gerhard Strack eens volgen aan boord van de duwboot "Franz Haniel 11".

AAN BOORD VAN DE FRANZ HANIEL 11 - vanaf oktober 1967 / deel 1

Ik (Karl Strack) begon mijn carrière in de duwvaart op oktober 1967 op de pas (1966) in dienst gestelde duwboot Franz Haniel 11 van de Haniel-Reederei GmbH te Duisburg-Ruhrort, als scheepsjongen.
Dat was eigenlijk ongewoon, want op wens van de personeelsafdeling werden scheepsjongens liever niet op de duwboot ingezet omdat het schip 24/24 vaarde. En scheepsjongens waren daar te jong voor - de jeugdbescherming drong langzaam ook in de binnenvaart door...
Dat ik er desondanks in slaagde als scheepsjongen aan boord van de 11 te komen, lag niet zozeer aan het feit dat mijn oom Günther één van de drie Haniel-duwbootkapiteinen was, maar eerder aan het feit dat ik als eerste m'n vinger had opgestoken en luid geroepen had graag op een duwboot ingezet te worden. (Overigens tot verdriet van mijn vader die een overtuigde Sattelschlepper-schipper was en hoopte dat ik dat ook zou worden).
In het personeelsbureau had men begrepen dat als men in de toekomst meerdere duwboten zou hebben, men ook over in de duwvaart ervaren personeel moest beschikken, dus ik kreeg m'n zin.

Ik begon dus (precies) op 27 oktober 1967 aan boord van de duwboot "Franz Haniel 11". Deze eerste ervaring aan boord duurde een half jaar, tot maart 1968, waarna ik mijn opleiding op de schippersberoepsschool 'Rhein' met de deelcursus 93/2 vervolgde. Mijn naam op de schippersschool was: "Schuberkarlchen" (Duwkareltje).
Om aan boord van de duwboot te komen hoefde ik niet ver te reizen. De duwcombinatie voer in deze jaren binnen 24 uur tweemaal aan m'n woonplaats Spay (in scheepvaartkringen ook wel "die Schottel" genaamd) voorbij, een keer stroomafwaarts, een keer -opwaarts.
En zo werd ik door het motorbootje van de Franz Haniel 11 aan de gemeentelijke steiger van Spay afgehaald en aan boord gebracht. M'n eerste stappen aan boord voerden me naar de mess, waar zich alleen de scheepskok, August L., bevond, die me kritisch van top tot teen bekeek, en nadat ik hem vriendelijk-vrolijk goedendag had gewenst, een gebromd 'hallo' liet horen. August was een 'Neckerer' en kwam van Eberbach, een al wat oudere man, en voormalig kapitein van de rederij, na een ongeval aan boord van z'n schip wat invalide geworden, en kon niet zo goed meer lopen. Nu verdiende hij z'n brood aan boord van de "Franz Haniel 11" als kok, tot z'n pensioen. Ik leerde al snel z'n (tot nu toe) onovertroffen Sauerbraten mit Klössen nach 'Eberbacher Art' waarderen.
August gaf me te verstaa dat ik me naar boven naar de brug moest begeven, om me daar voor te stellen. Daar zat natuurlijk mijn oom Günther, de chef, of zoals we later zeiden, de Boss.
Ik begaf me op weg naar boven, en kwam op de eerste etage de eerste machinist Erich P. tegen, die ik ook vriendelijk-vrolijk een goedendag toewenste. De "Franz Haniel 11" was ondanks de destijds modernste bouwtechnieken tamelijk luid in de verblijven, wederom een gebromd hallo, maar dit maal met de vraag wie ik dan wel was. Ik stelde me voor en de machinist antwoordde: "Ach, dan ben je Erich's (mijn vader) zoon, nou dan veel plezier aan boord". Hij had een binnenpretje en verdween naar beneden, richting machinekamer. Ik verder naar boven en kwam op de brug en zo in de buurt van mijn oom, die zich hierboven in z'n rijk ophield, evenals z'n stuurman Wolfgang P. die aan de hevels zat (een roer zocht men hier vergeefs, de besturing bestond uit een systeem van een soort stangen), en de twee achter elkaar gekoppelde lege duwbakken (een 'Flashzug') stroomopwaarts stuurde. Ook nu weer mijn vriendelijk-vrolij... maar ja, dat is nu wel bekend.
Het antwoord kwam van mijn oom: "Hallo Gerd, dat begint goed, je bent te laat!"
Wablief, dacht ik, te laat? Ik waagde het om te zeggen: "Ja, maar je zei aan de telefoon dat ik om 16:00 uur in Spay am Rhein moest zijn, en ik was er precies om 16:00 uur."
M'n oom, the Boss, antwoordde: ""10 Minuten vor der Zeit ist des Schmelzers Pünktlichkeit."
Die zat, en dat meteen al de eerste dag... Ik liet me echter mijn, tot dan toe nog goede, humeur bederven en keek verbaasd eens goed in het stuurhuis rond, daar was het een en ander te zien! Zo stelde ik me de cockpit van een vliegtuig ook voor. Dat was ik van de technische uitrusting aan boord van slepende vrachtschepen niet gewend. Ik was enthousiast en bang tegelijk. ik dacht al meteen dat ik, als ik eenmaal zover zou zijn om ook hier te zitten, er wel nooit in zou slagen om dit alles te bedienen. De vele knoppen en schakelaars, de lampjes, de meters. De radar, de stuurdstand (de Franz Haniel 11 had alles dubbel).
Toen zei de Boss; "Als je moe gekeken bent dan kun je het beste naar beneden gaan en aan de matrozen vragen je cabine te wijzen, waar je je dan eerst inricht, en verder verwacht ik van je dat je je met vlijt en ijver op de arbeid aan boord stort."
Dus ik ging weer naar beneden en maakte kennis met de rest van de bemanning, althans die wakker waren. Alles bij elkaar waren er nogal wat mensen aan boord, 10 om precies te zijn, mezelf niet meegerekend.
De bemanning bestond uit twee kapiteins, twee stuurmannen, drie matrozen, twee machinisten, een kok, en mezelf. Hierbij moet opgemerkt worden dat de Franz Haniel 11 altijd, althans meestal, met twee duwbakken onderweg was (over de bijzondere route van de duwcombinatie later meer). Op personeelsvlak een paradijselijke toestand toen, tegenwoordig vaart men met zes duwbakken met bemanningen van hooguit 7 à 8 personen.
M'n cabine moest ik delen met een der matrozen (natuurlijk kreeg ik de bovenste kooi. Nadat ik mezelf zo'n beetje had ingericht, kon ik voor de eerste keer mijn avondeten uit handen van de scheepskok in ontvangst nemen, dat deed me goed.
Rond een uur of tien die avond, vond m'n oom (die waarschijnlijk ook een zekere verantwoordelijkheid tegenover mij, z'n neef, koesterde) dat het bedtijd was, want "morgen breekt aan boord de ernst van het leven los".
Dat de "ernst van het leven" diezelfde nacht nog zou losbreken, leest u volgende keer.

- wordt vervolgd -

Zoals verteld door en met toestemming van : Karl G. Strack (ex- Reederei Haniel en ex- Wasser Schütz Polizei Koblenz
Vertaald door : Robert Delhaye

met vriendelijke groet,
Robert
Robert Delhaye
Berichten: 439
Lid geworden op: 05 jul 2011 12:07
Locatie: London SW1, UK

Re: Haniel Reederei.

Bericht door Robert Delhaye »

AAN BOORD VAN DE FRANZ HANIEL 11 / deel 2

--- PROBLEMEN IN HET BINGER LOCH ---

Eigenlijk had ik gehoopt door aan te monsteren op de duwboot "Franz Haniel 11" voorlopig te ontkomen aan het strenge opvoedings-regime van m'n vader aan boord van de Sattelschlepper "Riehen" van dezelfde rederij. Tot mijn schrik moest ik vaststellen dat mijn oom, kapitein op de duwboot, er dezelfde opvoedkundige methoden op na hield. Nou ja, het is dezelfde familie.

Toen ik in m'n kooi ging liggen voelde ik me toch wel moe, alhoewel ik nog niet had gewerkt aan boord. Slapen aan boord van de duwboot was niet zo makkelijk, het inslapen immers vrij moeilijk. Aan het non-stop brommen van de motoren, de vibraties en de daardoor veroorzaakte geluiden moest ik me eerst nog wennen. Door de zogenaamde box-in-box bouwwijze en de lagering van de woonverblijven op schokdempende elementen waren deze geluiden weliswaar sterk gereduceerd, maar voor iemand die nog niet gewend was, zoals ik, in het begin irritant.
Uiteindelijk ben ik dan in slaap gevallen. Lang heeft m'n slaap echter niet geduurd. Tegen 01.00 uur, zo laat moet het ongeveer geweest zijn, werd ik hardhandig uit m'n dromen gehaald.
De bij de cabine ingang aangebrachte alarmbel, een reusachtig geval, veroorzaakte een enorm lawaai, en toen kwam ook nog eens de stuurman de hut(ten) binnengestormd, om iedereen te wekken, met de haastige en luide woorden: "Iedereen opstaan, we hebben een probleem!"

Wat was er gebeurd? In deze jaren bestond het Binger Loch nog, en zelfs onder normale weersomstandigheden - dus bij daglicht en rustig weer - was het al niet gemakkelijk om met twee duwbakken (naast elkaar of achter elkaar gekoppeld) te varen, en vereiste de volle concentratie en kennis van de stuurman, of wie er ook aan de stuurstangen zat. Om 01.00 uur 's nachts en in een hevige storm was dat nog iets heel anders.

Precies op het moment dat de twee mensen op de brug de duwcombinatie door het smalste stuk van het Binger Loch wilden sturen, werd de combinatie getroffen door een van opzij komende (bakboord) zeer sterke wind, die het hele verband (de duwbakken waren leeg) tegen het Binger Loch drukten. De daarna aanhoudende stormwinden verhinderden dat het verband uit eigen kracht los kon komen. Daar hielp geen volle kracht achteruit, of een poging de duwcombinatie af te wrikken (volle kracht vooruit, volle kracht achteruit), ook de flanken-roeren bleven zonder effect.

Ik had intussen mijn ketelpak over mijn pyama aangetrokken, m'n blote voeten in vuile werkschoenen en droeg een, toen nog gebruikelijk, oranje-rood kurk-zwemvest, en stond halfwakker op dek rond te kijken.
Iemand riep: "Ga met 'Barnie' (de bijnaam van een matroos) naar voor en maak de Vorspänner (voorspanboot) vast. Maar zorg ervoor dat je niet in de Bach valt, altijd goed vasthouden!"
Vanaf de brug schenen de twee schijnwerpers naar voren, naar de kop van het duwverband. Ik liep met 'Barnie' naar voor, en we namen de sleepstrang van de "Siegfried" aan, die we voor aan bakboord vastzetten. Daarna gingen we achter de denneboom in dekking en wachten op de dingen die nog konden komen.

Met de hulp van de voorspanboot lukte het vrij snel om van de strekdam weg te komen en door het Binger Loch bergwaarts te varen.
In de toekomst werd er goed opgelet om bij sterke wind niet meer in 'Flash-formatie' berg te varen.
En zo eindigde mijn eerste nachtdienst aan boord tegen 03:00 uur. Desondanks begon mijn werkdag de volgende ochtend gewoon om 07:00 uur precies.

wordt vervolgd

Verteld door en met toestemming van : Karl G. Strack
Vertaald door : Robert Delhaye

met vriendelijke groet,
Robert
Robert Delhaye
Berichten: 439
Lid geworden op: 05 jul 2011 12:07
Locatie: London SW1, UK

Re: Haniel Reederei.

Bericht door Robert Delhaye »

AAN BOORD VAN DE FRANZ HANIEL 11 / deel 3

--- Wie is het eerste weg bij Bingen? ---

Zoals in deel 2 blijkt bestond in de jaren zestig het Binger Loch nog. Het Binger Loch werd hoofdzakelijk door de bergvaart bevaren. De dalvaart ging daarentegen grotendeels door het 'Neue Fahrwasser' (tussen Maüseturm en linkeroever). 's Nachts mochten er geen schepen door het 'Neue Fahrwasser' varen - dat betekende: een half uur na zonsondergang tot een half uur voor zonsondergang, dus de scheepvaart stopte.
Een idyllische situatie, die echter niet zo heel lang meer zou blijven duren...

De "Franz Haniel 11" voer, samen met de Franse duwboot "Strasbourg" van de Franse staatsrederij CNFR, waarbij duwbakken van beide rederijen door elkaar werden gebruikt, de route Oppenheim - Neuwied of Budenheim - Bonn-Oberkassel. De schepen wisselden elkaar om de week af, zodat ze niet steeds dezelfde route voeren. De lading bestond altijd uit kalksteen, die voor de fabricage van cement in de fabrieken van Dyckerhoff werd gebruikt.
Er werd altijd met slechts twee duwbakken gevaren, aan de ene kant was de vaart met grotere verbanden toen nog verboden op de Mittelrhein, en aan de andere kant was het uit vaartechnische gronden niet mogelijk. Het beter bevaarbaar maken van de Rijn in de 'Gebirgsstrecke' was nog in volle gang.

Het feit dat de nachtelijke dalvaart bij Bingen verboden was, had tot gevolg dat er zich tot aan de vroege morgen voor Bingen steeds meer schepen verzamelden, bij de Binger Reede en in de buurt van Geisenheim. Die aantallen konden best oplopen. Die schepen wachtten dan vol ongeduld om 's ochtends als eerste door het Neue Fahrwasser te gaan.
En inderdaad kwam het vlak voor het halve uur voor zonsondergang tot een regelrechte wedstrijd voor de beste, namelijk de eerste startplaats voor de passage van het Neue Fahrwasser stroomafwaarts.
Zodra de Mäuseturm signaal gaf, de 'Signalstelle', door ons vaak de 'Mäusemann' genoemd), en de dalvaart weer werd vrijgegeven, woelden er ineens talrijke scheepsschroeven door het water, en de 'jacht' begon.

Ook wij, met onze duwcombinatie bevonden ons er soms middenin, en haalden ons de woede op de hals van de andere schippers, omdat wij ons tijdschema meestal zo konden regelen dat we 's nachts van Mainz of Oppenheim komende, punctueel startklaar lagen, op de hoogte van de Salzgasse, Bingen, helemaal vooraan..., terwijl de meeste schepen nog voor anker, of opgedraaid tegen de stroom in lagen. Onze combinatie liep niet erg snel stroomafwaarts, zo'n 13 à 15 km/h) en schepen die er niet in slaagden ons nog voor het Neue Fahrwasser in te halen, moesten een hele tijd achter ons blijven, hetgeen tot veel verwensingen leidde.

Eens meende een oude schipper te moeten zeggen, nadat hij boos geworden was over het ochtendlijke gebeuren in Bingen, via het UKW Kanal 13: "De duwboten moeten maar weer snel van de Rijn verdwijnen, ze vormden immers een grotere hindernis dan de langste sleeptrein..."
De man had nog niet begrepen dat er zich iets aan het veranderen was in de binnenvaart / Rijnvaart, en dat de nieuwe ontwikkelingen zich niet meer lieten tegenhouden.

Omdat we met de Franz Haniel 11 en de Strasbourg dagelijks en continu door de 'Gebirgstrecke' voeren, werden we tot specialisten op nautisch gebied op deze toch moeilijke en inspannende route. We mochten zonder loods varen, en waren ook betrokken bij het verder beter bevaarbaar maken van de route, vooral de verdere verbreding van de vaargeul.

wordt vervolgd

Verteld door en met toestemming van Karl G. Strack
Vertaald door Robert Delhaye

met vriendelijke groet,
Robert
Roy
Berichten: 4731
Lid geworden op: 06 feb 2011 20:32

Re: Haniel Reederei.

Bericht door Roy »

Zeer interessante uiteenzetting Robert.
Ik kijk uit naar het vervolg.

m.v.g., Roy
Plaats reactie