"Golden Oldies" KHV

[joopwerkmanveenma]

Prinses Juliana van Johannes Veenma in 1930 met 6 van de 8 kinderen.

[joopwerkmanveenma]

Dina in Gourock in mei 1945 tijdens de bevrijding.Kaptein Anne Veenma met zoon op de arm.

[joopwerkmanveenma]

Dina in Gourock 1945. Nog extra vlotten op het achterschip,dit in verband met de oorlog.

[joopwerkmanveenma]

Anja .Caledoniacanal,1963

[joopwerkmanveenma]

Anja,ex Borelly. Jersey,St Helier. 1963.

[p.arendz]

Mooie foto's Joop! Die in het Caledonisch kanaal lijken mij genomen in de bovenste sluis van Neptune's staircase aan het zuideinde van het kanaal.
Vriendelijke groet,
---Peter.

[Evert Sikkema]

Landak1946.jpg (147 KiB) 2267 keer bekeken

Merauke, gebouwd in 1946 bij Albina Engine & Machine Works (Portland - Oregon) voor de Nederlands Indische regering en in beheer gegeven aan de KPM.
De lengte was 171,5 Engelse voeten, dus dat zal ongeveer 52 meter geweest zijn.
In 1948 kocht de KPM het schip en in 1951 werd het herdoopt in Landak.
In 1962 over naar Delta Steamship Co. Ltd., Panama, een dochtermaatschappij vann de KPM.
In 1967 verkocht (naam niet gewijzigd) aan Compania Naviera La Luna in Panama.
In 1973 weer naar een nieuwe eigenaar Hiap Heng Shipping & Trading Co. Ltd. in Singapore.
In 1975, nog steeds als Landak, Naar de Kuala Langsa Navigation Co. in Panama.
Vanaf 1984 naar de Cahaya Kalabar cv In Pontianak.
In 1985 'verdwenen' uit het Lloyds register.

Mijn vraag:
Moet zo'n schip nou aangemerkt worden als een kustvaarder of als een GHV schip?

groeten
Evert Sikkema

[Theo Horsten]

Moet zo'n schip nou aangemerkt worden als een kustvaarder of als een GHV schip?

Die Sitsen-coasters waren 556 brt en dus was het grote handelsvaart. Hadden ze in Europa gevaren, dan zou daar vast wel een oplossing voor zijn gevonden om dat terug te brengen naar 499,99 brt, maar bij de KPM gaf dat niet. Een in Nederland gebouwde coaster van die brt, zou een deadweight hebben gehad van minstens 1000 ton, maar deze ondingen waren nauwelijks meer dan 500 dwt. Ik heb een poosje op de Lamongan gevaren. We zaten met iets van 22 man aan boord. Kunnen er ook nog een paar meer zijn geweest, maar niet minder. Ik was daar eerste stuurman. We hadden een tweede stuurman en bovendien nog een ladingklerk, dus dat was makkelijk met het toezicht houden bij het laden en lossen in die twee luikjes. De kapitein en ik waren de twee enige Europeanen en we hadden een eigen kok en bediende. Dat waren dus vier man bij elkaar. Vraag me niet hoe die andere 18 verdeeld waren. Nog twee koks, een wasbaas, een bootsman met een hele rits matrozen, een man of vier, misschien wel zes, in de machinekamer voor die akelige Enterprise snelloper van nog geen 300 pk. Het kon niet op.
Maar... ik heb daar een maand of wat een zeer bruin en ook een zeer interessant leven gehad. Het waren de enige maanden die ik echt met plezier bij de KPM heb gevaren.

Let ook even op het aardige feit dat er op deze scheepjes ruimte was voor ook nog eens 53 passagiers. Waarvan 49 aan dek, dat spreekt. Die heb ik op die Lamongan gelukkig nooit aan boord gehad. Wij voeren voor de Stanvac vanaf de raffinaderij in Palembang de Indragiri rivier op, zover als er water stond. Zeer interessant. Stof voor een Joseph Conradverhaal.

[Evert Sikkema]

, maar deze ondingen waren nauwelijks meer dan 500 dwt

Theo, waarom waren het ondingen?
Of was er altijd wat mee?

groeten
Evert Sikkema

[Theo Horsten]

------------------
Evert, die opmerking moet je zien als komend van een - van oorsprong - kustvaartman die zo'n schip ook als een kuster bekijkt. In diens ogen - en alle kustvaartmensen hier zullen het, als ze die schepen hebben gekend, ongetwijfeld met me eens zijn - waren het ondingen. Meer dan 500 brt en maar goed 500 dwt. En dan ook nog een snellopende diesel erin waarbij je er bij manoeuvreren om voor de kant te komen telkens weer rekening mee moest houden dat hij mogelijk niet achteruit wilde. Maar bij de KPM waren ze natuurlijk ook niet gek en voor de vaart daar waren ze heel goed bruikbaar. Ze zullen zich toen ook vast wel druk hebben gemaakt over de bemanningskosten, maar de inlandse bemanningen werkten natuurlijk voor een, in onze ogen, hongerloon, dus vandaar dat ze niet op tien man meer of minder hoefden te kijken. Je had mensen aan boord die, omgerekend naar roepia's, voor een gulden per dag werkten en sommigen voor weinig meer dan de kost. Geen idee wat ze destijds voor zo'n schip hebben betaald, maar vast niet veel. EenLiberty kostte toen ongeveer 2 miljoen dollar, dus wat zullen deze dingen nou helemaal hebben gekost?

Mijn grote handicap was dat ik niet, zoals het overgrote deel van de jonge stuurlui, grasgroen bij de KPM kwam, maar al een mooi poosje op de Nederlandse kustvaart had gezeten en ervaring op de Nederlandse (wilde) grote handelsvaart had opgedaan. Ik bekeek dat hele gedoe daar dus met die ogen en dat viel niet mee.

Maar zoals ik al zo vaak heb gezegd: toch was de KPM een prachtig bedrijf en ik heb er in die korte tijd dat ik het er uithield toch heel wat opgestoken waar ik later veel plezier van heb gehad. Neemt niet weg dat ik die Stisen-coasters ondingen vond.